İstanbul Şiiri

ALLAH’a açılmış eller gibi insanlık abidesi minarelerin… Hala deniz’e inecek gemileri özlüyor dağların, tepelerin… ALLAH’ımın sevdikleriyle dolu mezarların türbelerin… islam’ın eşsiz hoşgörüsünü, kör gözlere sokuyor, kilise ile sırt sırta Camilerin… Şanlı Payitaht yeni bir çağ açmaya gelmeyecek mi Fatihlerin… Ey güzel Asitane görmeden sevdiğisin o güzel Peygamberin…

» Devamını Oku

Aziz İstanbul Şiiri

Bağrında binlerce Allah dostu var Şehirler sultanı aziz İstanbul… Gemilere mesken olmuş şu dağlar Çağı değiştirmiş, bir sevgili kul… Bir köşede Eba Eyyub Ensari Bir köşede Aziz Mahmud Hüdayi Mezarında tesbih eder Hüda’yi Ulubatlı Şehit, şerefli oğul… Bir köşede Akşemsettin otağı Sur dipleri olmuş şehid yatağı Açmış ellerini “Hakk” der dudağı İlham gelmiş Rum’a “şu köşeden vur”

» Devamını Oku

İstanbul’a Gidiyorum

İstanbul’a gidiyorum Taşı toprağı altın şehir derler Üstüne konulduğunda mı? Atında kaldığında mı? Burası benim doğduğum kent, Bodrum… Sokakları günboyu mimoza ve akşamları balık ekmek kokar Esnafın yüzündeki gülümsemeyle İnsanın içine umut dolar Ve akşamları ruhunu İstanbullu’nun çirkin emelleri boğar. Geceleri satar Bodrum Huzurunu üç beş kuruş dövize Ve doyar tüm zengin gönüller egzotik fantezilere.

» Devamını Oku